Dorosłe Dzieci Alkoholików

http://www.dda.org.pl

DDA Licheń - https://sites.google.com/view/grupa-dda-lichen

Kim są DDA (DDD)?

Dorosłe Dzieci Alkoholików (DDA) to osoby, które wzrastały i wychowywały się w rodzinach dotkniętych chorobą alkoholową lub innym uzależnieniem czy dysfunkcją (DDD), np. brak jednego z rodziców, choroby psychiczne w rodzinie, niepełnosprawność fizyczna kogoś z rodziny. Oznacza to, że rodzina taka nie mogła spełniać swoich psychologicznych funkcji wobec poszczególnych osób ani zaspokajać ich potrzeb. Zaburzone zostało poczucie bezpieczeństwa i oparcia („mogę na tobie polegać”), otwartość i komunikacja („powiem ci, co mnie gnębi”), wzajemność („ty dajesz coś mnie, ja tobie”), wymiana więzi ze środowiskiem oraz wiele innych czynników koniecznych do prawidłowego rozwoju młodego człowieka. W wyniku tych doświadczeń u dorosłych dzieci alkoholików wykształciły się cechy i zachowania, które wpływają destrukcyjnie na ich dorosłe życie, np. niskie poczucie własnej wartości, ustawiczne poszukiwanie aprobaty i uznania ze strony otoczenia, trudności w nawiązywaniu bliskich kontaktów, nadmierna odpowiedzialność lub skrajna nieodpowiedzialność. Wszystko to sprawia, że DDA i DDD często potrzebują pomocy profesjonalnej (psychologa, terapeuty) lub wsparcia grup rodzinnych Al-Anon, DDA. Pomoc ta pozwala na stopniowe uwalnianie się od niszczącego wpływu przeszłości na teraźniejsze życie oraz inspiruje dojrzały rozwój osobisty i społeczny.

Prawa DDA i DDD

Mam prawo do wszystkich dobrych chwil, za którymi tęskniłem przez te wszystkie lata, a których nie dostałem.

Mam prawo do radości w tym życiu - tu i teraz; nie tylko do chwilowego, euforycznego uniesienia, ale do czegoś bardziej trwałego.

Mam prawo odprężyć się i bawić bez alkoholu.

Mam prawo aktywnie dążyć do ludzi, miejsc i sytuacji, które pomogą mi osiągnąć dobre samopoczucie i zadowolenie, dobre życie.

Mam prawo powiedzieć o tym, gdy czuję, że coś nie jest bezpieczne lub gdy nie jestem do czegoś gotowy.

Mam prawo nie brać udziału ani w aktywnym, ani w biernym zachowaniu rodziców, rodzeństwa lub innych osób „robiących z ludzi wariata”.

Mam prawo do podejmowania ryzyka w granicach rozsądku i do eksperymentowania z nowymi sposobami zachowania.

Mam prawo zmieniać moje nastawienie, moją strategię i mój sposób myślenia.

Mam prawo do popełniania pomyłek, do niespełniania swoich oczekiwań.

Mam prawo opuścić towarzystwo osób, które świadomie lub przez nieuwagę tłamszą mnie, wpędzają w poczucie winy lub upokarzają. Dotyczy to również mojego rodzica alkoholika, rodzica niealkoholika i każdego innego członka rodziny.

Mam prawo położyć kres obcowaniu z ludźmi, którzy powodują, że czuję się poniżony lub upokorzony.

Mam prawo do swoich uczuć.

Mam prawo ufać swoim uczuciom, sądom, intuicji i wrażeniom.

Mam prawo rozwijać się emocjonalnie, duchowo, umysłowo i psychicznie.

Mam prawo wyrażać wszystkie moje uczucia w sposób niedestrukcyjny, w bezpiecznym czasie i miejscu.

Mam prawo do takiej ilości czasu, jakiej potrzebuję, abym - dzięki eksperymentom z tymi nowymi ideami - mógł wprowadzić zmiany w swoim życiu.

Mam prawo do selekcjonowania tego, co dostałem od rodziców - do przyjęcia tych rzeczy, które nadają się do tego i odrzucenia tych, które nie dają się zaakceptować.

Mam prawo do życia zdrowego pod względem psychicznym i duchowym, mimo że będzie on częściowo lub w całości odbiegać od filozofii przekazanej mi przez rodziców.

Mam prawo do znalezienia swego miejsca w świecie.